Mehmet Maden’in, Karanlığın Gül Kokusu* adlı ikinci öykü kitabı da okurla buluşmuş oluyor. Kitabın dosyası 1998-Halkevleri Mansiyon Ödülü’ne değer görülmüştü. Yazarın öykü serimindeki “deyiş”inde, umut verici gelişmelere tanık oluyoruz. Önceki kitabı Bir Sabah Hüzün’deki öykülerin “kuru” havası dağılmış, yerini kendi iklimini yakalayan “canlı öyküler” almış. Yazar açısından isabetli bir arayış ve değişim...
Karanlığın Gül Kokusu adlı kitapta 14 öykü yer alıyor. Kitaba adını veren ilk öykü, daha önce Körler Federasyonu Birincilik Ödülü’nü almıştı. (Federasyon, aynı öyküden uyarlanan konulu bir filmin hazırlıklarını sürdürüyor.) Kitabın son öyküsü Buz ve Alev ise, İstanbul-MKM ikincilik Ödülü’ne sahip.
Yakın geçmişe tanıklık eden öykülerde, özellikle 12 Eylül’de kesintiye uğrayan yaşamlardan dilimler sunuluyor. Zıtlıkların artalanında oluşan “sentez”, öykülerin odak noktasını oluşturuyor denebilir. Öyle ki umutsuzluk ve acı, umudun ve yaşama sevincinin çıkış noktası olabiliyor. Politik çalkantılar içinde oradan oraya savrulan  birey; başına geleceklere kendini hazırlarken, bir yandan da “yarın” için ayakta kalmanın savaşımını veriyor. Yani eleştirel gerçekliğin “yarın”a bakan yüzünde kayıplarla kazanımlar iç içe geçiyor. Bu sarmalın derinliğinde, uç bir yerde, mutlaka bir umut, bir çıkış yolu vardır. Zıtlıkların artalanındaki “sentez”, işte bu noktada kendini hissettirir. Mehmet Maden’i bir kez daha kutluyorum!