Yanılmıyorsam, Ayla Kutlu birkaç ay önce bir radyo programında Mehmet Maden’in “Bir Sabah Hüzün” adlı öykü kitabından övgüyle söz etmişti. Kitap bu övgüyü hakkediyor gerçekten.
Olgunlar’daki (Ankara) kitap stantlarının birinde görür görmez almış ve aynı gün okumuştum. On yıl önce bir otobüs yolculuğunda (Akhisar-Gördes-Hanya) tanıştığım Mehmet Maden, beni bu kitabıyla hayal kırıklığına uğratmadı.  
Kitapta 14 öykü yer alıyor. Öyküleri besleyen tek bir coğrafya yok, yer ve mekanlar sürekli değişiyor. İşlenen konular, bu hızlı tempoya, bu hareketliliğe uygun düşüyor. Olaylar ve bu olayları yaşayan tipler, kırsal alanla kent arasında uzanan yolda ömür törpülüyorlar. Tipleme, olay ve hareket, bir bakıma öykülerin iç dinamiğini oluşturuyor. “Olay” olgusu ön plana çıkıyor gibi ise de, öykü kendi kalıplarını koruyor, bir röportaj ya da gazete haberi normuna düşmüyor. Aksine öyküler bu teknik içinde sağlıklı bir biçimde soluk alarak ivme kazanıyor ve okuyucuya başladığı öyküyü bitirme isteği (ritm) kazandırıyor. 
“Bir Sabah Hüzün” okunması gereken bir kitap.